دوربین های بدنه کار می کنند - فقط به روشی که فکر می کنید نیست

چیزهای زیادی نوشته شده است در چند روز گذشته در مورد مطالعه اخیر از 2600 افسر پلیس در واشنگتن ، اداره پلیس متروپولیتن دی سی ، که به این نتیجه رسیدند که دوربین های بدنه از نظر آماری معنی دار نیستند
تأثیر در استفاده از زور افسران پلیس.

این شاید کمتر از آنچه برخی از مفسران اظهار داشتند تعجب آور باشد.

A body camera might prevent the odd swear word or inappropriate comment when an officer is relaxed while conscious of the device attached to their ballistic vest. یک دوربین بدن ممکن است در هنگام آرامش یک افسر در هنگام آرامش یک افسر سوگند عجیب و غریب یا اظهارنظر نامناسب مانع از وسیله ای باشد که به جلیقه بالستیک آنها وصل شده است. But in a heated situation where force becomes necessary, it is instinct rather than careful consideration that takes over, with more deeply ingrained behaviors coming to the fore. اما در شرایط گرم که در صورت لزوم نیرو ضروری می شود ، غریزه است نه توجه دقیق که به آن توجه می شود ، با رفتارهای عمیق تر ریخته می شود. If the instinct to use force is deeply ingrained, it doesn't matter whether a camera is rolling. اگر غریزه استفاده از زور عمیقاً خراب است ، فرقی نمی کند که یک دوربین در حال چرخش باشد.

That said, cameras are not useless. گفت ، این دوربینها فایده ای ندارند. They just serve a different purpose: rather than changing ingrained behaviors, they illuminate them for police and public scrutiny. آنها فقط به هدف دیگری عمل می كنند: آنها به جای تغییر رفتارهای درونگرا ، آنها را برای پلیس و نظارت عمومی روشن می كنند.

Well-led police departments shape ingrained behaviors in their officers in two ways. ادارات پلیس به خوبی راهنمایی می کنند رفتارهای مداوم در افسران خود را از دو طریق شکل می دهند. Specialist training in communication, self-defense and firearms is intended to increase a police officer's capacity to make the right decisions and actions under pressure. آموزش تخصصی در زمینه های ارتباطی ، دفاع از خود و سلاح گرم در نظر گرفته شده است تا ظرفیت یک افسر پلیس را برای تصمیم گیری و اقدامات صحیح تحت فشار افزایش دهد. When a police officer uses force, the situation is often tense, Adrenalin is running high, and the instinctive responses of fight or flight kick in. وقتی یک افسر پلیس از زور استفاده می کند ، اوضاع اغلب پرتنش است ، آدرنالین در حال افزایش است و واکنش های غریزی مبارزه یا لگد زدن به پرواز وارد می شود.

Primarily it is police training – honed over decades – that prevents a police officer from fighting or running away. در درجه اول ، آموزش پلیس - با احترام بیش از ده ها سال - است که مانع از مبارزه یا فرار یک افسر پلیس می شود. Techniques like role play introduce scenarios to the brain in a controlled, safe environment so when a similar scenario occurs on the job, the police officer is more likely to act in a proportionate, measured, legal and professional manner. تکنیک هایی مانند نقش آفرینی سناریوها را در یک محیط کنترل شده و ایمن به مغز معرفی می کنند ، بنابراین وقتی سناریوی مشابه در کار اتفاق می افتد ، افسر پلیس به احتمال زیاد به صورت متناسب ، اندازه گیری ، قانونی و حرفه ای عمل می کند.

The methods of recruitment and selection into a police department are also crucial aspects in shaping the behaviors of officers. روش های استخدام و انتخاب به بخش پلیس نیز جنبه های اساسی در شکل گیری رفتارهای افسران دارد. Behavior is, of course, dictated by the police officers themselves – their character, values and innate abilities. البته رفتار توسط خود افسران پلیس دیکته می شود - شخصیت ، ارزش ها و توانایی های ذاتی آنها. Some people process information in a crisis better than others. برخی افراد اطلاعات را در بحران بهتر از دیگران پردازش می کنند. Some people remain calm. بعضی از افراد آرام هستند. Others tend to panic. دیگران گرایش به وحشت دارند. Recruitment and selection into a police department remains one of the most critical and challenging elements of modern policing: police departments must select rookies based on their character, ethical values and decision-making under pressure. استخدام و انتخاب در بخش پلیس همچنان یکی از مهمترین و مهمترین عناصر پلیس مدرن است: ادارات پلیس باید تازه کاران را بر اساس شخصیت ، ارزشهای اخلاقی و تصمیم گیری تحت فشار انتخاب کنند. At entry, departments are able to select for the behaviors they wish to foster. در هنگام ورود ، بخش ها می توانند رفتارهایی را که می خواهند پرورش دهند انتخاب کنند.

اما این سؤال باقیمانده است: اگر دوربین های بدنه به روشی که بعضی ها امیدوار بودند ، بر رفتار افسر تأثیر نمی گذارد ، ارزش آنها چیست؟

We need to question the assumption that transparency and accountability tools will directly improve performance. باید این فرض را زیر سوال ببریم که ابزار شفافیت و پاسخگویی مستقیماً باعث بهبود عملکرد خواهد شد. Indeed, emerging literature suggests transparency and accountability practices may actually change the behavior of those observed for worse, rather than better, in the در واقع ، ادبیات در حال ظهور نشان می دهد شفافیت و شیوه های پاسخگویی در واقع ممکن است رفتار کسانی را که مشاهده می کنند بدتر از این باشد ، تغییر دهند خصوصی و عمومی بخش ها.

اما فقط به این دلیل که یک عمل نظارت به طور مستقیم رفتار را تغییر نمی دهد ، به معنای آن نیست که هیچ هدف مفیدی را ارائه نمی دهد.

It may be helpful to view body cameras like any other transparency or accountability tool: as both a “disinfectant” (removing unwanted bad actions before they occur due to knowledge of being observed) and “flashlight” (revealing information that can be used later, eg the recordings of body cameras). ممکن است مشاهده دوربین های بدنه مانند سایر ابزارهای شفافیت یا پاسخگویی مفید باشد: به عنوان یک "ضد عفونی کننده" (از بین بردن اقدامات ناخواسته بد قبل از وقوع آنها به دلیل آگاهی از مشاهده) و "چراغ قوه" (افشای اطلاعاتی که بعدا می توان استفاده کرد ، به عنوان مثال ضبط دوربین های بدنه). It seems body cameras may lack potency as disinfectant. به نظر می رسد دوربین های بدن به عنوان ضد عفونی کننده قدرت ندارند. But being a bad disinfectant actually increases cameras' usefulness as a flashlight. اما داشتن ماده ضد عفونی کننده بد در واقع باعث افزایش کارایی دوربین ها به عنوان یک چراغ قوه می شود.

So the apparent failure of body cameras as disinfectant ought to give us more confidence in their role and value as a flashlight. بنابراین عدم موفقیت دوربین های بدنه به عنوان ضد عفونی کننده باید اعتماد به نفس بیشتری به نقش و ارزش آنها به عنوان چراغ قوه داشته باشد. The tapes produced by body cameras show us what police would do even in the absence of cameras as regards the use of force—what their ingrained behaviors are. نوارهای تولید شده توسط دوربین های بدنه به ما نشان می دهند که پلیس حتی در صورت عدم حضور دوربین در رابطه با استفاده از زور چه کاری انجام خواهد داد - رفتارهای نادرست آنها چیست. This makes these video records all the more valuable in understanding police performance. این باعث می شود این فیلم های ضبط شده در درک عملکرد پلیس از همه با ارزش تر باشند.

The value of body cameras as flashlights cannot be underestimated. ارزش دوربین های بدنه به عنوان چراغ قوه را نمی توان دست کم گرفت. More accurate criminal investigations, protection against miscarriages of justice for both the public and police officers, and improved training and standards through analysis of incidents are all real, tangible benefits. تحقیقات کیفری دقیق تر ، محافظت در برابر تخلفات عدالت هم برای افکار عمومی و هم برای پلیس ، و آموزش و ارتقاء معیارها از طریق تحلیل حوادث ، همه مزایای واقعی و ملموس است. This treasure chest of footage is a long way off being mined to its full potential, and was no doubt discussed by the 15,000+ delegates in the workshops and hallways at the recent International Association of Chiefs of Police annual conference in Philadelphia این گنجینه سینمایی گنجی طولانی است که از تمام توان خود بهره برداری می شود و بدون شک مورد بحث 15000 نماینده برتر در کارگاه ها و راهروها در همایش سالانه اخیر انجمن بین المللی روسای پلیس در فیلادلفیا قرار گرفت.

Body cameras have been sold as a silver-bullet solution, a newfangled quick fix to cure policing of its public trust deficit. دوربین های بدنه به عنوان یک راه حل با گلوله های نقره ای فروخته شده است ، که یک راه حل سریع سریع برای درمان پلیس از کسری اعتماد عمومی است. Instead, police behavior will continue to be shaped most by recruitment, selection, and training of police departments. در عوض ، با استخدام ، انتخاب و آموزش ادارات پلیس رفتارهای پلیس همچنان شکل خواهد گرفت. But the footage gathered from body cameras may yet prove a valuable tool for understanding where training fails and where recruitment and selection can be improved. اما فیلم های جمع آوری شده از دوربین های بدن هنوز ممکن است ابزاری با ارزش برای درک اینکه در آن آموزش ها از کار می افتند و در کجا می توان استخدام و انتخاب را بهبود بخشید ، اثبات کند. Body cameras can be useful as diagnostic rather than prescription: they can show us where ingrained police behavior has gone awry. دوربین های بدنه می توانند به عنوان تشخیصی مفید باشند تا نسخه: آنها می توانند به ما نشان دهند که در آن رفتار پلیس خرابکارانه خراب است. All the better that they produce public video that police forces and critics alike can observe and interrogate. از این بهتر فیلمهای عمومی تولید می شود که نیروهای پلیس و منتقدین به طور یکسان می توانند مشاهده و بازجویی کنند.

That body cameras are more a flashlight and not disinfectant as an accountability or transparency tool, if confirmed by further research, does not make them less useful; اینکه دوربین های بدنه بیشتر چراغ قوه بوده و به عنوان یک ابزار پاسخگویی یا شفافیت ضد عفونی کننده نیستند ، اگر با تحقیقات بیشتر تأیید شود ، باعث کمتری برای استفاده آنها نمی شود. only differently useful. فقط متفاوت متفاوت We as a society are still exploring where, when, and how they add most value. ما به عنوان یک جامعه هنوز در حال بررسی هستیم که در کجا ، چه موقع و چگونه آنها بیشترین ارزش را اضافه می کنند.